SUKCESY, RADOŚCI, POWODY DO DUMY i te malutkie i te duuże

Te poranne kłótnie przed szkołą były u mnie też czymś naturalnym(problemy ze wstawaniem,z ubieraniem,ze śniadaniem,z wyjściem,ze wszystkim).Od 1 września tylko raz zdażyła się taka sytuacja.Ranki są miłe,bez złości i krzyku,ale muszę przyznać ,że pozostał we mnie niepokój,że wrócą dawne czasy.Za każdym razem,gdy otwieram oczy,zastanawiam się i boję.Narazie jednak jest ok i oby tak było.

Też pochwalę się bo dla mnie to rzecz nieprawdopodobna.Kolejny tydzień w przedszkolu ani jednej uwagi w dzienniczku.Syn z dumą pokazuje mi swoje obrazki ,które wiszą na wystawie(w ubiegłym roku wisiały tylko 2)Przedszkole według niego jest cudowne i pani też.NIe trzeba go wołami rano ściągać z łóżka to on mi robi pobudkę.Nie chcę zapeszać ale chyba zmiana przedszkola wyszła nam na dobre,mam nadzieję że jeszcze długo nie wyląduję na dywaniku bo dzieciak naprawdę czuje się tam dowartościowany.Jak widać duża w tym zasługa kompetencji pedagoga

To ja też! Jak na razie żadnych uwag ze szkoły, piątki z matmy, szóstka z plastyki za rysunek dłoni (naprawdę świetny!). Adka wstaje na dźwięk własnego budzika, ubiera się, myje i leci na serial (W krainie władcy smoków), tak sobie ustaliłyśmy i to działa. Ja mogę wstać trochę później i szykować śniadanie. Lekcje też jakoś odrabia bez problemów, oby tak dalej W domu się trochę kłóci, ale dla mnie najważniejsza jest szkoła - główne źródło moich stresów to były w zeszłym roku telefony z kochanej szkółki :/
Olka

No dobra.
Od dziś jestem studentem: mam index i legitymację.

Swoją drogą, wszyscy nam dziś na okrągło gratulowali dostania się na najlepszą politologię w kraju. Ale narozrabiałem?

Mijają kolejne dni w szkole i nadal jest dobrze. Nie jestem do tego przyzwyczajona. Kamil powiedział mi dzisiaj, że nie muszę mu ciągle pomagać w lekcjach bo chce sobie radzić sam .Zazwyczaj nie otworzył książki jeżeli nie siedziałam obok. Sam planuje swoją pracę .Dzisiaj powiedział też: Mamo w szkole podstawowej to było aby zdać i przetrwać, teraz zaczynam nowe życie. Poryczałam się.

slavia EXTRA czekam ja na takie dni -powodzenia

Halinko! Na pewno! I to ze Stratterą czy bez!!

Dziewczyny, życzę Wam z całego serca doczekania takich chwil.Wiem też ,że tylko ten kto ma dziecko z adhd zna ich prawdziwą wartość (inni rodzice mają tak na codzień i nie wiedzą co mają).
Tak więc trwaj chwilo chociaż jeszcze kilka dni...

Mogę powiedzieć ,że odnieśliśmy sukces , wychowawczyni Piotra przyznała mu dzisiaj przy całej klasie pozytywną uwagę , uznała ze należy mu się za to co zrobił .Mianowicie wczoraj z okazji dnia chłopca mieli w szkole dyskotekę , dziewczyny przyniosły ciasto , napoje ,itp. a mój Piotr dostarczył sprzęt grający ,płyty, obsługiwał cały czas jak prawdziwy disc dżokej.Odbieraliśmy go razem z mężem pani go chwaliła i powiedziała że jest z Piotra dumna a dziś proszę !Niestety nie mogę powiedzieć, że inni w takim stopniu doceniają jego pracę ale cóż poradzimy sobie z tymi spędzającymi sen z powiek.

Dawno nic tu nie wpisałam, ale dzisiaj az musze. Kuba super fajnie sie zachowuje, bylismy na dlugim spacerze, zeby zrobic jesienny bukiet i wyszedl nam super ładny. Wcale przy tym nie marudzil, naprawde spedzilismy super dzien, ze wszytskim moglam soe z nim doagadac - no prawie, ale nikt nie jest idealem - ach zeby takich dni bylo jak najwiecej. i JESZCZE SIE DO MNIE FAJNIE PRZYTULAL I MOWIL, ZE KOCHA I SNULISMY PLANY JAK BEDZIE JAK SIE JEGO BRACISZEK URODZI (wlaczyl mi sie caps lock, coz).
Dobra starczy, bo przechwale.
Alez mi dobrze..

witaj nieszki
takie dni,chwile,momenty-rozgrzewają i grzeją,rozświetlają na długo
heeehhhh-jakie to miłe
wybrałaś imię dla synka?

Karinko czy teraz taki bedzie twoj obrazek?Juz nie bedzie pantery?

taaak RYsiu
to jest mój psiaczek malutki,śliczny ??co nie?

No a dlaczego ja nie moge moich zdjec pokazac?

Rysiu, możesz w avatarku, ale musisz mieć zdjęcie cyfrowe i dostosować go wielkością do możliwości avatarka.

Dziś w szkole pani nauczyciela wspomagająca powiedziała, że widać, że Kuba ma terapie i nie jest zostawiony sam sobie, ze są trudniejsze chwile, ale efekty pracy widać i az sie chce cos z nim robic, bo to nie jest jak rzucanie grochem o sciane, tylko po prostu sa efekty. Az milo sie slucha. I jeszcze powiedziala, ze jest bardzo madry, a wczoraj na kolku teatralnym oani tez go chwalila, ze najlepiej czyta i zapamietuje teksty (dostal tekst do nauczenia sie, przeczytal tydzien temu w samochodzie trzy razy i jak probowalam go namowic, zeby sobie powtorzyl na kolko, mowi po co, przeciez ja umiem i faktycznie)i w nagorde dostal do czytania role chlopca, ktory byl chory. Ciesze sie bardzo, ze nasza praca nie idzie na marne, a gorsze chwile wiadomo beda, ale dla takich momentow az chce sie zyc i cokolwiek robic.

dokładnie nieszki-dla takich momentów chce się żyć
one sprawiają ,że wszystko widzi się w różowych kolorkach
i w sercu tak cieplutko i śmiać się chce
heeeeehhhh
oby jak najwięcej takich chwil

Już drugi dzien pod rząd Wiktor nie zapomniał o wykupieniu obiadu w szkole i zjedzeniu go !
Niby taka błahostka, a cieszy!!!
Poza tym wyuczył się ładnie pierwiastów z chemii i dialogu z anglika. Sama go odpytałam, to wiem napewno, że umie!

Cóż to sie dzieje z naszymi dzieciakami, ze tak dobrze im idzie? Oby tylko nic nie zmienialy i tak trzymaly, bo tak jest super. Nie wiem pogoda, czy jakies pozytywne energie w powietrzu? Ale mi sie ogolnie podoba i niech tak bedzie.

Moje kochane dzieciątko całe szczęśliwe przyszło ze szkoły bo z nikim się nie pobiło ale żeby nie było za różowo za chwile stoczył regularną bitwe z bratem

Rany, moje dziecko ma dzisiaj urodziny, szaleje strasznie, cieszy sie z prezentow, az milo patrzec, ale oprocz tego ma okropnego stresa. Ale po raz pierwszy tak naprawde swiadomie przezywa urodziny czeka na gosci, w szkole tez sobie poradzil i ponoc bardzo ladnie czestowal cukierkami i prztyjmowal zyczenia. Wiec duzy plu, bo kiedys tak sie stresowal, ze albo byl chory, albo nie radzil sobie z tym kompletnie. Teraz czeka na dziadka i kolejny raz przezywa. Ale pierwszy raz widze, ze prezenty sprawiaja mu tyke radosci i az serducho sie cieszy jak sie na to patrzy. Milusio.

całuski

a tak w ogóle wpadłam tu pochwalic sie co sie stało przed minutka
siedze przed kompem przeglądam nasze kochane forum a tu słysze w kuchni trach brzdęk trzask -spoko Damian sam urzeduje a tu masz wchodzi do pokoju z talerzykiem kanapek,pomidorek majonezik i mówi mamo to dla ciedie bo przyszłas z pracy głodna i zmęczona
uffff jakie to miłe

masiu! To suuuuper miłe. Fantastycznie jest gdy dziecko pokazuje, że umie nie tylko brać ale też chętnie daje. To dowód na to, że warto "inwestować" w nasze dzieciaczki. Pozdrowionka dla Damiana .

ile liści jest w kapuście,ile dziadów na odpuście,ile grzybów rośnie w lesie,ile liści niesie jesień,ile mrówek w pocie czoła mrowisko zbudować zdoła[tyle szczęścia i słodyczy Karina z rodzinką KUBUSIOWI życzy [smilie=mylove.gif]

Dzieki masiu w imieniu Kuby. Własnie byl u niego dziadek z babcia - dostal kase, ciekawe co mu wpadnie do glowy, zeby kupic. Ale ogolnie bardzo pozytywnie, nawet niezle sie zachowywal.

dzięki Karinko Tobie też, dopiero weszły Twoje życzonka, jutro mu pokaże wszytskie od Was.

Jesteśmy bardzo,bardzo dumni z Kamila. Dzisiaj było ślubowanie klas pierwszych. Kamil był reprezentantem klasy, razem z pięciorgiem dzieci z innych klas stał przy sztandarze szkoły. Stroił się od wczoraj,zmieniał krawaty, pastował buty. Gdy wychowawca powiedział ,że jest wybrany do ślubowania - syn nie mógł w to uwierzyć. Kamil jest dzisiaj bardzo szczęśliwy. W wychowawcę jest wpatrzony jak w obrazek, a ja codziennie słyszę jaki Pan jest wspaniały i suuuper.

Cóż, chyba się robię odrobinę zazdrosna

Suuuuper! Powodzenia

WIELKIE DZIĘKI AGATKO
WIELKIE DZIĘKI GOŁĄBKU
dzięki wam za cierpliwość dla mnie,za to że wytrzymaliście i wspieraliście mnie dzisiaj!!!!!!!!!!!!!!!!!1uffffff
pierwszy raz mi się udało!!!!!!!!!!!!!!1
bez WASZEJ pomocy nie dałabym rady!!!!!!!!!!!1
dzięki wielkie
Agatko przeprowadź się na Śląsk!!!!!!!!!!!!!!!pliseeeee
cholera czemu mieszkacie tak daleko ?????
jestem WAM bardzo wdzięczna
nawet nie wiecie jak bardzo

Co Karinko, odrobił zadanie? Czy Ty po prostu sie nie dałaś? Tak czy inaczej gratulacje.

Oby tak dalej Karinko, nie poddawaj się