Humor zeszytów szkolnych i dowcipne teksty dzieci

A mój Filip od jakiegoś czasu wymyślił sobie, że jestem synowa i koniec. Nonstop synowa do mnie mówi i tłumaczenia, groźby, prośby nie pomagają. Ostatnio, wieczorem obok mnie się położył, tuli się do mnie synuś kochany i do braciszka. I znów do mnie mówi :" jak tam synowa żyjesz ?" Ja oburzona odpowiadam - tylko nie synowa!!! A Filip : no.... synkowa moja!!! Odetchnęłam, bo już trochę ładniej. Ale tak zaczął powtarzać to synkowa w kółko i wymyślił w końcu - SYNKROWA!!!!!!

Nie doceniłam synowej i teraz mam za swoje

- Ja to chciałbym dostać na Pierwszą Komunię tylko jeden prezent - powiada dzisiaj Krzyś. - Taką maszynę do robienia pieniędzy. Potem dam już sobie radę.

- Mamo - dopytuje się trochę później, podczas pieczenia cytrynowych muffinków, Antoś, trochę sceptyczny co do efektu końcowego, bo cukru zdecydowanie mniej niż mąki - a w tej misce to co wygra, mąka czy cukier?
- Mnie ten cukier - pociesza go Krzyś - to wygląda bardziej na takiego Dawida. Wygra cukier.

Wiecie jak wygląda stres gimnazjalny?

Po egzaminie Niko jadł obiad w szkole. Pytam "Co jadłeś?". Odpowiedź - [mocno zdziwiony wzrok] "A bo ja wiem? To co było na talerzu." Ja - "A jaki kolor miało?" N - "Nie wiem". Ja - "Jaką miało konsystencję?" N - "Nie wiem, ja zjadłem widelcem. Wiem, że było ciepłe i chyba mi smakowało"

Nie dziwię się Nikowi. Dla mnie całe życie były to najtrudniejsze pytania mamy. Po piętnastu minutach od obiadu przeważnie nie byłam nigdy w stanie powiedzieć, co jadłam.

Dopiero teraz, jak sama gotuję, jest z tym lepiej - nawet jeśli gotuje ktoś inny, to i tak bardziej zwracam uwagę na to, co jem.

Ja też jak byłam mała na pytania co było na obiad zazwyczaj nie potrafiłam odpowiedzieć. Widocznie jedzenie nie było warte mojej uwagi. Teraz jest na odwrót. Bardzo lubię jeść i naprawdę nie byle co

Expresik poznał na placu zabaw nowa koleżankę (też z ADHD) i świetnie się razem bawili. Po drodze do domu zapytałam "jak Ona ma na imię". "Nie pamiętam" - usłyszałam.
Następnego dnia, na tym samym placyku, synek spotkał ponowie nową znajomą. Po chwili podbiegli do mnie obydwoje. "To teraz się przedstaw mojej mamie" - zażądał Młody

Paula ma nowe określenie dla przedszkola .
Przedszkole to knajpa do dłubania w nosie dla maluchów .

Niedawno odwiedzili nas moi rodzice. Mieszkam w starej kamienicy, na trzecim piętrze i już niejedna osoba wdrapując się do nas nieźle się zasapała. A mój tato, solidnej postury i nieszczególnie lubiący ruch te schody pokonuje naprawdę dłuuugo i mozolnie.
Dziadkowie z Tymkiem wybrali się na plac zabaw. Wracają w porze obiadu. Najpierw wpada moje dziecię, i nieco zdyszanym głosem (naturalnie wbiegł) oświadcza wszem i wobec:
- Babcia już jest niedaleko, ale dziadek to nie. Bo wiesz, on ma w sobie dużo wolności....

Ok siedzę i płaczę ze śmiechu.
Pewne sytuacje jakbym swoja Kasię widziała

Szkoda że nie spisywałam jej wszystkich tekstów.

Ale...

Przedszkole chyba 4 lata.
-Mamo a ja dziś widziałam Mikołaja (kolega) w łazience hihih
- I co??
-Wiesz że chłopcy mają siusiaki??
-wiem
- A ja narysowałam Mikołaja jak sika
- A po co??
- Pokażę dziewczynom jak któraś będzie chciała to jej sprzedam za kasę
rysunek mam do dziś

Kasia ogólnie ma tendencje do robienia sobie krzywdy w wakacje. Ja to mówię - co rok to prorok. W wieku 5 lat zlamała rękę. Ponieważ u nas gipsu nie zakładają to w samochód i do Łodzi jakaś godzina jazdy. Była 21 to dojechałam w 45 min
Rano brali ją na blok bo w narkozie miala składany nadgarstek. Jak ją wieźli na pooperacyjny otworzyła oczy, patrzy na gościa który pcha łóżka i jeszcze kołkowatym językiem jak pijana
- A pan wie, że ja złamałam rękę o tu
i nagle patrzy zdziwiona
- a co to??
-gips - odpowiada gość z usmiechem
- aha. A pan wie że ja mam gips??
gość padł.
Potem od pielęgniarek wyciągneła chyba z 50 naklejek dzielny pacjent, cały czas gadała głupotki
Jak zeszło wszystko z niej nic nie pamiętala

W czasach przedszkola chcialam stosować metodę, jak narozrabiasz jakaś zabawka idzie do pudla. Po tyg, było pelne pudlo :/ Ide do Kasi do pokoju młoda siedzi na kanapie, patrzy się na mnie, rozejrzała po pokoju i mówi
- wiesz co, weź mi wynieś meble, będę miala więcej miejsca
Padłam i oddałam zabawki

Dlatego wymyślono kary czasowe. Czas się nie skończy:):)

Dzisiaj to z kolei ja padłam ze śmiechu i to z całkiem duuużych rzekłabym ludzi .
Paulina jedzie w połowie września do Wisły w nagrodę z Amnesty Internacjonale, będą mieszkać w hotelu. I tu jest problem i to spory .
Kolega pyta Pauli: słuchaj to karimaty ani śpiwora brać nie trzeba?
Paula się śmieje, że weź człowieku puść harcerza do cywilizacji, to ten, będzie mieć spory problem . Wysłali by ich do lasu, to by wiedzieli co zabrać ze sobą, a co, nie i po kłopocie .

Wczoraj nadzorowałam pierwszą w tym roku szkolnym operację specjalną, pod nazwą ODRABIANIE LEKCJI.
Syn wpadł do domu szczęśliwy, pierwszy dzień szkoły był udany. I od progu komunikuje zadowolony, że tylko 3 rzeczy ma zadane.
Zjadł obiad i po chwili bez marudzenia zasiadł do biurka.
Zadanie 1. napisać list do kolegi/koleżanki zawierający wspomnienia z wakacji.
Napisał.
Sprawdziłam i pytam co dalej. On, że to już chyba koniec. Pytam: jak to, przecież miały być 3 rzeczy?
pomyślał, po czym mówi:
Mamo, ja naprawdę cały czas na panią w klasie się patrzyłem, ale chyba jakoś uszy mi przestały działać.

Pierwsza lekcja hiszpańskiego,
Według Młodego - bardzo chciał się podlizac Pani.
Siedzą sobie w jednym kąciku, Pani każe coś napisać - no to Młody rusza w drugi kąt,do plecaka, po przybory.
Pani zaniepokojona woła go - Wracaj na miejsce!
- Już się robi SENIORITA!

Junior od 3 tygodni uczęszcza do przedszkola. Co dzień wypytuję co dziś robił, czy był na spacerku, czy moze rysowali a może pani czytała im książeczki (mały sam z siebie nie opowiada o przedszkolu wogóle). Wczoraj pytam jak co dzień:
- Danio a śpiewaliscie dziś piosenki ?
- Tak
- A jakie ?
Na co junior zaintonował:
- We will, we will rock you !!!

Marcin w wieku 6 lat oglądał film i kogoś w tym filmie prąd poraził na co mój syn "Mamooooo!!!! Tego pana zaprądziłoooo!!!!!" No tak...przecież prąd nie razi,prąd prądzi

Znamy to. Pies też nie szczeka tylko "hauczy" - przez analogię do kota, który przecież miauczy. Młody miał 2 lata jak na to wpadł.

Młody dzisiaj sie wtrącił do klasowych rozważań na temat chłopca, który uderzył dziewczynkę. Gdy Pani zadała retoryczne pytanie "No i jak możemy nazwać chłopca który bije dziewczynkę?" - Młody odpowiedział "GWAŁCICIELEM".

No i pogadaliśmy sobie w domu co to gwałt. Tatuś zwiał jak rozmowa się zaczęła - potem stwierdził, że jemu do takich rozmów brakuje słów. Najpierw Młodego op..., co za słowa używa, a potem zwiał... No cudnie, wyższe wykształcenie humanistyczne z tytułem naukowym nie wystarcza w takiej sytuacji??????

Moje dziecię, po raz drugi wybrało się na Akademię Małych Wojowników.
Wysiadamy na właściwym przystanku (za pierwszym razem wysiedliśmy o jeden za wcześnie) i pytam Młodego:
-Pamiętasz jak dalej iść?
Na co on z miną pełną powagi i niskim strasznie głosem rzecze:
- Pamiętam .... i długo nie zapomnę!

Moje młodsze dziecko zapytało mnie kiedyś :dlaczego jestem chłopcem a nie dziewczynką? Zamilkłam, by pomyśleć jakby tu sześciolatkowi wytłumaczyć .... ale nie zdążyłam bo wtrącił się Michał:to akurat jest proste,mamy jajeczko jest x a taty plemnik miał y to jesteś chłopcem, gdyby taty plemnik był iksem to byłbyś dziewczyną, bo x i y to chłopak a x i x to dziewczynka,rozumiesz?
:nooo
Innym razem Michał przyszedł ze zbolałą miną i poinformował ,mnie że boli go staw kulisto panewkowy
czyli gdzie? dopytałam: no jak to gdzie? przecież boli mnie BARKA! Ośmioletni wówczas Mich dostał swoją pierwszą książkę pt.Ciało człowieka.

Wycinaliśmy wczoraj karty do memory/piotrusia dołączone do gazetki, którą lubi Tymek. Były to grzyby. Moje dziecię, nazwę każdego grzyba odczytywało triumfalnie.
Powalił nas koźlarz brutalny

Mich miał bardzo opanowaną i stonowaną panią od polskiego.Kiedyś po lekcji o związkach frazeologicznych dzieci dostały zadanie domowe typu ułóż zdania ze znanymi ci związkami frazeologicznymi.Michał napisał:
Pani od polskiego jest spokojna jak baran.
Następnego dnia pani dopisała ek i nie skomentowała.

Dobre
Tylko barany są spokojne....

Brawo dla Pani. Za spokój, opanowanie i poczucie humoru.

A te pokłony jeszcze ode mnie:)