BRAK MI CIERPLIWOŚCI, MAM JUŻ DOŚĆ!!!

Chyba sie wypaliłam. Nie mam siły na systematyczność. Adam potrafi mi cały plan rozwalić. Zauważyłam że zaczynam się bać jego negatywnych reakcji. Chyba dziś nie taki dzień dla mnie.

matko powiedzcie mi skad brac cierpliwosc moje dziecko non stop placze o byle co czasami mam wrazenie ze robi mi wszystko na zlosc zastanawiam sie czy ja mam adhd bo pomalu staje sie nadpobudliwa i brak mi koncentracji jak stosowac terapie behawioralna wiem ogolem co to jest i jak mam motywowac moje dziecko do nauki p.s.moze tez powinnam zaczac chodzic na terapie do psychologa sory ze pisze tak haotycznie ale mam problem tak jak wyzej pisalam z koncentracja pozdrowionka czekam na pomoc z waszej strony

Justa, dr Magdalena Skotnicka z CBT (a za Nią inni tamtejsi specjaliści) powtarza, ze w rodzinie, gdzie jest osoba z ADHD nawet złota rybka potrzebuje psychoterapii.

Pozdrówka

jaka terapie bys mi polecila

Dzięki jeszce raz .Wytarłam nos i znacznie mi lepiej.Tym bardziej ,że uprane spodnie wiszą w pokoju w miare posprzątane a młody mówi ściszonym głosem/A i wc za brzydkie wyrazy wyszorowany/.Gdyby nie wasze wsparcie chyba ciągle siedziałabym w stercie chusteczek higienicznych. na mojego druga polowa raczej liczyć nie mogę.

cieszy mnie aniu ze juz u ciebie lepiej pozdrowionka

Ania uszy do góry, na pewno będzie teraz tylko lepiej. Po za tym pamiętaj, co nas nie zabije to nas tylko wzmocni. Trzymaj się zdrowo i nie daj się smutką.

Wiecie, co mam straszliwego doła. Przeraża mnie bezsilność, ja do ch………. mam szczęście. Młoda jest po wycięciu wyrostka, niby wszystko ok., tylko jedno małe, ale. Cały czas mdleje, dzisiaj 2 razy. Pytałam lekarzy, co się dzieje, że nigdy nic takiego się nie działo a przynajmniej w takim nasileniu. Jest 4 dobę po zabiegu, wiecie, co mi lekarze powiedzieli, że mam się skontaktować z lekarzem rodzinnym, aby sprawdzić, co jest. Nikt ze mną nie rozmawiał, czy na coś Justyna chorowała. Jak poprosiłam o zmierzenie ciśnienia i EKG popatrzyli na mnie jak na wariata. Jestem przerażona nie wiem jak dotrzeć do nich, aby dziecku pomogli. Wiecie, co na łóżku obok leży dziecko pracownika szpitala i jaką ono ma obsługę. Moja, co róż pada mdleje, a musi chodzić. Nie pozwalają ją wozić na wózku, a ja po prostu się boje, że ona w końcu sobie głowę rozbije. Tamto dziecko jest 3 dni po takiej samej operacji i jest wożona na wózku. Każdy z personelu skacze nad nią jak nad jakąś księżniczką. Tak się składa, że jestem pielęgniarką, więc wystarczyło mi jedno spojrzenie na kartę i widziałam, że nic tej małej nie jest. To boli, że jedne dzieci traktuje się lepiej a drugie gorzej. Wszyscy krzyczą, że jak to źle jest płacone w służbie zdrowia, sama wiem, że nie są to najlepsze płace. Ale zwłaszcza w takich zawodach trzeba być przede wszystkim człowiekiem.

Nie wiem jak to działa, ale ja nie moge dogadać się z dwoma kawalerami na raz. Albo jest ok z młodszym, a strszy sie stawia, albo odwrotnie.

Moze maja taki układ o wspólpracy...

To jest totalna demolka, a nie współpraca.

On nawet malowanie pisanek potrafi zepsuć swoim egoizmem. Staram sie, zeby w domu bylo swiatecznie, co roku malujemy wspólnie pisanki, teraz tez siedliśmy i co. Maly egoista wszytsko zepsuł, maluje tylko dla siebie, do Swojego koszyka, na odwal, jest złosliwy. Potem swoje pomalował i sobie poszedł. W międzu czasie zaczał złośliwie walić wózkiem w nogi Julka, któego usypiałam. Zwróciłam uwagę raz, drugi, ale on zrobił wredna mine i robil swoje, wiec nie wyrobilam i strzelilam w reke. Oczywiscie poplakal sie, poszedl do siebie i poscielil lozko, ze idzie spac, bo go uderzylam. ja siedze i rycze i mam wyrzuty sumienia. Moze ja oleje to wszytsko, po co mam sie starac, kiedy i takt nikt tego nie docenia. Nie moge sie z Kuba dogadac, dla niego wszytsko, a jak ja go o cos prosze to slysze "a muszę?" Mam serdecznie dosyc bicia glowa w mur. jak czlowiek jest mily, to dostaje takie kwiatki, jak wrzeszczy to niby kest spokoj, tylko ja chrzanie taki spokoj. Nie wyrabiam.

witam! u nas względnie ok, michaś jest od 3 tyg na imipraminie (20 mg na noc) i jest efekt!! zbystrzał, pamięta co ma zadane, ogarnia więcej i uspokoił sie w klasie ( w sensie , że nie tłucze się już z kolegami i nie zakłada sobie plecaka na głowę w poszukiwaniu np ołówka!), co do zachwania to jest wielka niewiadoma, nigdy nie można przewidzieć kiedy się odmieni nastrój ale mam inny problem! czy wasze dzieci też są jak radary, odbierając aż do przesady każdą wasza zmianę nastroju??!! wystarczy, że mnie po prostu boli głowa, jestem niewyspana ( nagminnie) czy mam inny problem zupełnie z nim nie związany a on to natychmiast wyczuwa i pyta " no co znowu źle zrobiłem? zła jesteś na mnie" więc ja tłumaczę, że to nie ma z nim nic wspólnego itd ale on wie swoje i koniec! przeciez nie jestem w stanie mieć cały czas przyklejonego uśmiechu nr 7! co zrobić, żeby on nie brał wszystkiego do siebie? aha! i jeszcze jedno- czy imipramina może nasilac tiki? bo tika koszmarnie...

To święta racja. Mój Adaśko wyczuwa mnie niesamowicie, powiedziałabym nawet że on wyczuwa lepiej mnie niż ja siebie. Dawno już nie pisałam, więc się poprawiam. Boję się przyznać żeby nie zapeszyć ale jest całkiem dobrze. Postanowilismy dawać Adamowi concertę tez w soboty i niedzielę jesli nie można zaplanować tych dni aktywnie. Zresztą moje dziecko chyba też czuje, że te tabletki mu pomagają bo wieczorem przypomina mi abym mu dała następnego dnia rano( kilka razy zapomniałam mu dac). Zapisałam się na warsztaty dla rodziców w poradni pedagogicznej. To są zajęcia dla rodziców nie tylko co maja dzieci z ADHD. Rewelacja! Dopiero teraz zaczynam zwracać uwagę na sprawy które wydawaly mi się nieważne. Pozdrawiam was serdecznie.

Jak miło czyta się takie posty w tym smutnym wątku, Ilekroć przychodzi mi powiadomienie, ze jest nowy post coś ściska w dołku, a tu taka neispodzianka
Gonia, pamiętaj, że nic nie dzieje się przez przypadek w takich sprawach - to, że jest lepiej jest WASZĄ zasługą! A teraz WYTRWAŁOŚCI i odporności na problemy, które na pewno pojawią sie wcześniej czy później, bo tak to juz jest: raz z górki, raz pod górkę

A ja z moim dzieckiem nie jestem w stanie sie porozumiec. Wszytsko inaczej niz mowie, zadne tlumaczenianiepomagaja, jak chocby jeseli chodzi o swinke (kupilismy druga), tlumaczymy, zeby jej nie nosil, nie wisial nad nia, ale grochem o sciane. jeszcze troche a bede musiala ja zabrac od niego z pokoju, bo zameczy zwoerza. Nie spodziewalam sie, ze bedzie tak postepowal. Prosze go o cos, on robi na opak. A jak juz moja cierpliwosc jest na granicy i wrzasne na niego to slysze, mamo nie krzycz na mnie, czemu na mnie krzyczysz. Chamstwo i bezczelnosc - ale podejrzewam, ze to tez wiek taki, tyle ze ja sobie na to nie pozwole. A jeszcze to tego znowu rozklada mnie jakieś choróbsko, wiec dwa razy tak mam DOSYĆ.